June 28, 2018

Dedicating our life to the righteous cause – Martyrdom of Baba Deep Singh

During a Gurmat Vichar programme in Rupalheri in Panjab, Sahib Singh who belongs to this village and Dharam Singh Nihang Singh spoke about the lessons we can learn from the martyrdom of Baba Deep Singh in order to overcome the challenges Sikhs as a community and all humans as guests on the Earth are facing.
In the presence of descendants from Baba Deep Singh’s family (Khandan), the congregation (Sangat) learned that “giving ones head” is a metaphor for sacrificing our life for the good cause of justice. The discourse and the accounts of the descendents highlighted that the legend usually told in the religious centers (Gurdwara) by Dhadi singers that Baba Deep Singh continued fighting against the oppressors even after being beheaded is one of the many exaggerations in Sikh history. It contradicts Gurbani and the cosmic laws of the universe. No matter how spiritually developed one may be, no one can surpass the laws of nature (Hukamai Andar Sab Ko Bahar Hukam Na Koe). According to the descendents of Baba Deep Singh’s family, the warrior was heavily wounded at the back of his head. To stop the blood that was pouring out of his wound, he pressed one hand on the wound and continued fighting with the sword in the other hand until his last breath.
GurmatVicharBabaDeepSingh-Rupalherhi-Panjab-Dharam Singh Nihang-26-01-2018
The legend, as we know it, is not only a lie by those who use emotions to mislead the masses. It also misses to highlight that those brave once like Baba Deep Singh had already sacrificed their head (mind) to the Almighty Guru (Parmeshar) with the help of spiritual wisdom long before they had to take up weapons to defend themselves and stand in for the righteous cause. That is why they had the courage to play the game of love and fight injustice without an iota of fear till their last breath as outlined in Gurbani:
ਜਉ ਤਉ ਪ੍ਰੇਮ ਖੇਲਣ ਕਾ ਚਾਉ॥ ਸਿਰੁ ਧਰਿ ਤਲੀ ਗਲੀ ਮੇਰੀਆਉ॥ ਇਤੁ ਮਾਰਗਿ ਪੈਰੁ ਧਰੀਜੈ॥ ਸਿਰੁ ਦੀਜੈ ਕਾਣਿ ਨ ਕੀਜੈ॥੨੦॥ (Adi Granth, M. 1, 1410)
ਮਨੁ ਬੇਚੈ ਸਤਿਗੁਰ ਕੈ ਪਾਸਿ॥ ਤਿਸੁ ਸੇਵਕ ਕੇ ਕਾਰਜ ਰਾਸਿ॥ (Adi Granth, M. 5, 286)
The audience realised that they had been misled throughout their life by shallow preachings of Parcharak and Dahidi (singer who focus on heroic themes) and discussed their questions and concerns in a very respectful manner in personal conversations after the closure of the official program.

June 23, 2018

ਧਰਮ ਸੰਮੇਲਨ ਦਿੱਲੀ: ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਕੇਵਲ ‘ਸੱਚ ਧਰਮ’ ਹੈ, ਉਹ ਧਰਮ, ਜੋ ਪ੍ਰੇਮ ਅਤੇ ਏਕਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਹੈ

ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਅਮਨ-ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਭਈਚਾਰਕ ਸਾਂਝ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖਿਆ ਜਾ ਸਕੇ? ਕਿਵੇਂ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ‘ਤੇ ਹੋ ਰਹੀ ਮਾੜੀ ਸਿਆਸਤ ਨੂੰ ਲਗਾਮ ਲਗਾਈ ਜਾ ਸਕੇ? ਕਿਵੇਂ ਇਨਸਾਨਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆਪਸੀ ਪ੍ਰੇਮ ਪੈਦਾ ਕਰਕੇ ਮੁੜ ਮੁਹੱਬਤ ਦੇ ਰਸਤੇ ਉੱਤੇ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾ ਸਕੇ?

ਇਸੇ ਮਕਸਦ ਦੇ ਨਾਲ ਮਿਤੀ ੧੭/੦੬/੨੦੧੮ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਧਰਮ ਸੰਮੇਲਨ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਮੁਸਲਿਮ-ਸਿੱਖ ਫਰੰਟ ਪੰਜਾਬ ਅਤੇ ਸਵਾਮੀ ਅਗਨੀਵੇਸ਼ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ (ਸਚੁ ਖੋਜ ਅਕੈਡਮੀ) ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਾਂ ਵੱਲੋਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹਾਜ਼ਰੀ ਭਰੀ ਗਈ। ਇਸ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਹਿੰਦੂ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਵੱਲੋਂ ਪਹੁੰਚੇ ਨੁਮਾਇੰਦਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਈਦ ਮੁਬਾਰਕਬਾਦ ਉੱਤੇ ਅਮਨ, ਸ਼ਾਂਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼ ਪੂਰੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਉੱਥੇ ਪਹੁੰਚੇ ਭਰਾਵਾਂ ਅਤੇ ਭੈਣਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਿ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਅਸਲੀ ਧਰਮ ‘ਇੱਕ’ ਹੀ ਹੈ। ਧਰਮ ਦੀ ਗੱਲ ਉਹ ਹੈ, ਜੋ ਪ੍ਰੇਮ ਅਤੇ ੲੇਕਤਾ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਜੇ ਪ੍ਰੇਮ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਧਰਮ, ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ‘ਤੇ ਧੋਖਾ ਹੈ। ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ‘ਤੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਅਲੱਗ-ਅਲੱਗ ਧੜੇ ਅਤੇ ਹੋ ਰਿਹਾ ਧੰਦਾ ਹੈ, ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕਿਹਾ:
“ਸਾਡੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਧੜਿਆਂ ਦੀ ਮੁਖਾਲਫ਼ਤ ਕਰਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਵੀ ਕਰਦੇ ਰਹਾਂਗੇ। ਸਾਨੂੰ ਅਜਿਹੇ ਧੜੇ ਬਰਦਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਜਿਹੜੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਲੜਾਉਣ। ਅਸੀਂ ਦੱਸਾਂਗੇ, ਸਮਝਾਵਾਂਗੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹੋ, ਜੋ ਕੱਟੜਤਾ, ਅੱਤਵਾਦ, ਝਗੜੇ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਦੀ ਖੇਤੀ ਬੀਜਦੇ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਖੇਤੀ ਬੀਜਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਏਕਤਾ ਪੈਦਾ ਹੋਵੇਗੀ।
ਪ੍ਰੇਮ ਦੀ ਏਕਤਾ ਨੂੰ ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਭਾਰਤ ਤੱਕ ਮਹਿਦੂਦ ਕਰਕੇ ਰੱਖਾਂਗੇ, ਤਾਂ ਉਹ ਰਹਿ ਨਹੀਂ ਸਕੇਗੀ। ਇਸ ਏਕਤਾ ਨਾਲ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਚਲੇ ਹਿੰਦੂ, ਮੁਸਲਿਮ, ਸਿੱਖ, ਈਸਾਈ, ਪਾਰਸੀ, ਬੋਧੀ ਆਦਿ ਜਿੰਨੇ ਵੀ ਧਰਮੀ ਲੋਕ ਹਨ, ਸਭ ਇੱਕਠੇ ਹੋ ਜਾਣ।
ਸਾਰੇ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਦੂਸਰਾ ਨਾਮ ਹੀ ਧਰਮ ਹੈ। “੧੦੦ ਵਿੱਚੋਂ ੮੦ ਲੋਕ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਕਿ ਅਸੀਂ ਧਾਰਮਿਕ ਹਾਂ ਪਰ ਪ੍ਰੇਮ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ੫% ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਪਵੇਗਾ ਅਤੇ ਸਮਝ ਕੇ ਅਸਲੀ ਧਰਮ ਵੱਲ ਨੂੰ ਮੁੜਨਾ ਪਵੇਗਾ।”
ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣ ਵਾਸਤੇ ਅਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਹੱਲ ਕੇਵਲ ‘ਸੱਚ ਧਰਮ’ ਹੈ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤਾ। ਸਾਰੇ ਆਏ ਹੋਏ ਧਰਮ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਵੱਲੋਂ ਇਹ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ, ਜੋ ਕਿ ਈਦ ਮਿਲਨ ਦੇ ਸੰਬੰਧ ਵਿੱਚ ਦਰਗਾਹ ਸ਼ਾਹ-ਏ-ਮਰਦਾਂ ਜੋਰਬਾਗ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਰੱਖਿਆ ਸੀ, ਪ੍ਰੇਮ ਦੇ ਸੁਨੇਹੇ ਅਤੇ ਆਪਸੀ ਸੰਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੇ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿੱਚ ਬਖੇਰਦਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆਇਆ।

June 3, 2018

ਖਾਲਸਾ (ਅਾਨੰਦਪੁਰ ਸਾਹਿਬ) ਬਨਾਮ ਮੀਣੇ (ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ) | Anandpur Sahib vs Harmandir Sahib (Golden Temple)


ਗਿ: ਰਘਬੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ "ਅਨੰਦਪੁਰੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ"ਵਾਲੇ ਬਿਅਾਨ ਤੇ ਵਿਚਾਰ
The center of Khalsa whose responsibility it is to persevere and share the spiritual wisdom of Gurmat is Anandpur Sahib. Amritsar along with the so called Golden Tempel (Darbar Sahib/Harmandar Sahib) is the center of rituals and those who misuse religion for business and political purposes (Mine) until today. The envisaged reorientation towards Anandpur Sahib is a step into the right direction.


What is Spirituality? How is it different from Yoga? Atam Khoj | Dharam Singh Nihang Singh

What is actually Spirituality? How do we recognise the difference between fake and truthful Spirituality? What is Yoga? And what is the difference between Yoga and Yog? First answers you find in this talk by Dharam Singh Nihang Singh.

ਵੇਦੁ ਧਰਮੁ | वेद धर्म | Ved Dharam - Religion of Vedas | Dharam Singh Nihang Singh Hindi

ਵੇਦ ਧਰਮ ਉਹ ਸੱਚਾ ਧਰਮ ਹੈ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਪੂਰਾ ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਹੋਵੇ

ਕੁਝ ਲੋਕ ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸਿੱਖ ਮੰਨਦੇ ਹਨ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਹ, ਜੋ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂਅ ‘ਤੇ ਕੌਮਾਂ, ਧੜੇ, ਸੰਪ੍ਰਦਾਵਾਂ, ਡੇਰੇ ਅਤੇ ਜਥੇਬੰਦੀਆਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ “ਵੇਦ” ਸ਼ਬਦ ਅਤੇ “ਵੇਦ ਧਰਮ” ਤੋਂ ਅਲਰਜੀ ਹੈ। ਉਸ ਵੇਦ ਤੋਂ, ਜਿਸ ਦਾ ਗਿਆਨ ਅੱਜ ਤਕ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੈ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਤਨ ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸੱਚ ਇਹ ਹੈ, ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਬਹੁਤ ਵਾਰੀ ਆਇਆ ਹੈ।

ਗੁਰਬਾਣੀ ਵਿੱਚ “ਵੇਦ” ਦਾ ਮਤਲਬ ਹੈ “ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ”। “ਵੇਦ ਧਰਮ” ਦਾ ਅਰਥ ਹੈ ਉਹ ਸੱਚਾ ਧਰਮ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਪੂਰਾ ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਹੋਵੇ। ਪਰ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪੰਡਤਾਂ ਅਤੇ ਪੁਜਾਰੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਗੁਮਰਾਹ ਕੀਤਾ ਗਿਆ। ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ, ਪਾਠ, ਮਨੋਂ ਕਾਮਨਾਵਾਂ ਦੀਆ ਅਰਦਾਸਾਂ ਆਦਿ ਲਈ ਭੇਟਾ ਲੈਣੀ, ਇਸ ਤਰਾਂ ਦੇ ਧਰਮ ਵਰੋਧੀ ਕਰਮ ਕਾਂਡ ਕਾਰਨ ਅਸਲੀ ਵੇਦਾਂ ਦਾ ਗਿਆਨ ਅਲੋਪ ਅਤੇ ਫੋਕੇ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਪ੍ਰਚਲਤ ਹੋ ਗਿਆ। ਧਰਮ ਅਤੇ ਧਰਮ ਅਸਥਾਨ ਬਿਜ਼ਨਸ ਬਣ ਗਏ। ਭਗਤਾਂ ਅਤੇ ਗੁਰ ਸਾਹਿਬਾਨਾਂ ਨੇ ਆਤਮਿਕ ਖੋਜ ਕਰਕੇ ਅਤੇ ਧਰਮ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਨੂੰ ਸੋਧ ਕੇ ਉਹ ਸੱਚਾ ਗਿਆਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ “ਨਾਮ” ਆਖੇਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਵਿਸਥਾਰ ਰੂਪ ਰਾਹੀਂ ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ਅਤੇ ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਸਾਮਣੇ ਰੱਖਿਆ।
ਰਾਗੁ ਰਾਮਕਲੀ – ਮਹਲਾ ੩ – ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ੯੧੯
ਵੇਦਾ ਮਹਿ ਨਾਮੁ ਉਤਮੁ ਸੋ ਸੁਣਹਿ ਨਾਹੀ ਫਿਰਹਿ ਜਿਉ ਬੇਤਾਲਿਆ॥
ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ੪੯੫
ਸਾਸਤ ਬੇਦ ਸਿਮ੍ਤਿ ਸਿਭ ਸੋਧੇ ਸਭ ਏਕਾ ਬਾਤ ਪੁਕਾਰੀ॥
ਸੂਹੀ ਮਹਲਾ ੪ – ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ – ੭੭੩
ਹਰਿ ਪਹਿਲੜੀ ਲਾਵ ਪਰਵਿਰਤੀ ਕਰਮ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ॥ ਬਾਣੀ ਬ੍ਰਹਮਾ ਵੇਦੁ ਧਰਮੁ ਦ੍ਰਿੜਹੁ ਪਾਪ ਤਜਾਇਆ ਬਲਿ ਰਾਮ ਜੀਉ॥
ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ – ਮਹਲਾ ੫ – ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ੨੬੩
ਹਰਿ ਸਿਮਰਨੁ ਕਰਿ ਭਗਤ ਪ੍ਰਗਟਾਏ॥
ਹਰਿ ਸਿਮਰਨਿ ਲਗਿ ਬੇਦ ਉਪਾਏ॥
ਰਾਗੁ ਰਾਮਕਲੀ – ਮਹਲਾ ੧ – ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ੮੭੯
ਸਭਿ ਨਾਦ ਬੇਦ ਗੁਰਬਾਣੀ॥
ਮਨੁ ਰਾਤਾ ਸਾਰਿਗਪਾਣੀ॥
ਰਾਗੁ ਗਉੜੀ – ਮਹਲਾ ੫ – ਆਦਿ ਗ੍ਰੰਥ ਜੀ – ੨੧੨
ਬੇਬਰਜਤ ਬੇਦ ਸੰਤਨਾ ਉਆਹੂ ਸਿਉ ਰੇ ਹਿਤਨੋ॥
ਹਾਰ ਜੂਆਰ ਜੂਆ ਬਿਧੇ ਇੰਦ੍ਰੀ ਵਸਿ ਲੈ ਜਿਤਨੋ॥੧॥
ਦਸਮ ਗ੍ਰੰਥ – ਗੁਰ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ – ੪੬੫
ਜਬ ਜਬ ਬੇਦ ਨਾਸ ਹੋੲਿ ਜਾਹੀ॥
ਤਬ ਤਬ ਪੁਨ ਬ੍ਹਮਾ ਪ੍ਰਗਟਾਹਿ॥

Social Media - ਸਿਖਿਅਾਰਥੀਅਾਂ, ਵਿਦਿਅਾਰਥੀਅਾਂ ਤੇ ਝਗੜਾਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ | Message for students of religion | Dharam Singh Nihang Singh

ਧਰਮ ਸਿੰਘ ਨਿਹੰਗ ਸਿੰਘ ਵੱਲੋਂ ਸਾਰੇ ਸੁਣਨ ਵਾਲਿਆਂ, ਸਿਖਿਅਾਰਥੀਅਾਂ, ਵਿਦਿਅਾਰਥੀਅਾਂ ਅਤੇ ਝਗੜਾਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ - ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਿਹੜੇ ਆਪਣੇ ਕੀਮਤੀ ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਗੁਰਬਾਣੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਸੁਣਨ ਅਤੇ ਮੰਨਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਉੱਤੇ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਦਾ ਸੱਚਾ ਸਿਖਿਅਾਰਥੀ ਕੌਣ ਹੈ? ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਸੱਚੇ ਅਤੇ ਜਾਅਲੀ ਸਿੱਖ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਛਾਣ ਸਕਦੇ ਹੋ? ਸਿੱਖ (ਅਧਿਆਤਮਿਕ ਗਿਆਨ ਦਾ ਸੱਚਾ ਸਿਖਿਅਾਰਥੀ), ਵਿਦਿਅਾਰਥੀ (ਵਿਦਵਾਨ) ਅਤੇ ਝਗੜਾਰਥੀ (ਝਗੜੇ, ਵਾਦ ਵਿਵਾਦ ਅਤੇ ਸਮੱਸਿਆ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ) ਦਾ ਫਰਕ ਸਮਝਣਾ ਕਿਉਂ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ? ਇੱਕ ਸਿਖਿਅਾਰਥੀ ਦੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਕੀ ਹਨ? ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਸਿਖਿਅਾਰਥੀ ਦਾ ਕਿਰਦਾਰ ਕਿੱਦਾਂ ਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ (ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਉੱਤੇ)? ਇਸ ਦੇ ਜਵਾਬ ਇਸ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸੁਣੋ ਜੀ।


Need to strengthen unity | Muslim-Sikh-Hindu Inter-religious dialogue | Dharam Singh Nihang Singh




ੲਿਮਾਨਦਾਰੀ ਨਾਲ ਹੀ ਬਦਲਾਵ ਅਾੲੇਗਾ, ੲਿਮਾਨ ਤੇ ਅਾੳੁਣ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਸੁੱਖਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਹੈ...

ਸੱਚ ਧਰਮ ਹੀ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਬਚਾੲੇਗਾ, ਧਰਮ ਸਿਰਫ ਜੋੜਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਹੈ...

ਜੋ ਧਰਮ ਪ੍ਰੇਮ ਨਹੀਂ ਪੈਦਾ ਕਰਦਾ ਓਹ ਸੰਪਰਦਾੲੇ ਹੈ, ਧਰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ ਓਹ

June 2, 2018

Gaudee Kee Vaar M4 | ਗੳੁੜੀ ਕੀ ਵਾਰ ਮ ੪ | Gurbani Katha | Dharam Singh Nihang Singh





1. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਦਇਆਲੁ ਹੈ ਜਿਸ ਨੋ ਸਮਤੁ ਸਭੁ ਕੋਇ ॥

2.  ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਹੋਰੁ ਸਲਾਹਣਾ ਸਭੁ ਬੋਲਣੁ ਫਿਕਾ ਸਾਦੁ ॥

3. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਮਨ ਅੰਤਰਿ ਹਉਮੈ ਰੋਗੁ ਹੈ ਭ੍ਰਮਿ ਭੂਲੇ ਮਨਮੁਖ ਦੁਰਜਨਾ ॥

4. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਮੈ ਮਨਿ ਤਨਿ ਪ੍ਰੇਮੁ ਪਿਰੰਮ ਕਾ ਅਠੇ ਪਹਰ ਲਗੰਨਿ ॥

5. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਸੁਣਿ ਸਾਜਨ ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਦੇਸਰਾ ਅਖੀ ਤਾਰ ਲਗੰਨਿ ॥

6. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਹਰਿ ਸਤਿ ਨਿਰੰਜਨ ਅਮਰੁ ਹੈ ਨਿਰਭਉ ਨਿਰਵੈਰੁ ਨਿਰੰਕਾਰੁ

7. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਸਤਿਗੁਰੁ ਧਰਤੀ ਧਰਮ ਹੈ ਤਿਸੁ ਵਿਚਿ ਜੇਹਾ ਕੋ ਬੀਜੇ ਤੇਹਾ ਫਲੁ ਪਾਏ ॥

8. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਸਤਿਗੁਰ ਵਿਚਿ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ਜੋ ਅਨਦਿਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

9. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਹਰਿ ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਭੁ ਖੇਤੁ ਹੈ ਹਰਿ ਆਪਿ ਕਿਰਸਾਣੀ ਲਾਇਆ ॥

10. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਸਤਿਗੁਰ ਕੀ ਸੇਵਾ ਨਿਰਮਲੀ ਨਿਰਮਲ ਜਨੁ ਹੋਇ ਸੁ ਸੇਵਾ ਘਾਲੇ ॥

11. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਅਗੋ ਦੇ ਸਤ ਭਾਉ ਨ ਦਿਚੈ ਪਿਛੋ ਦੇ ਆਖਿਆ ਕੰਮਿ ਨ ਆਵੈ ॥

12. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਮਲੁ ਜੂਈ ਭਰਿਆ ਨੀਲਾ ਕਾਲਾ ਖਿਧੋਲੜਾ ਤਿਨਿ ਵੇਮੁਖਿ ਵੇਮੁਖੈ ਨੋ ਪਾਇਆ ॥

13. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਅੰਤਰਿ ਹਰਿ ਗੁਰੂ ਧਿਆਇਦਾ ਵਡੀ ਵਡਿਆਈ ॥

14. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਧੁਰਿ ਮਾਰੇ ਪੂਰੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੇਈ ਹੁਣਿ ਸਤਿਗੁਰਿ ਮਾਰੇ ॥

15. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਜਿਸੁ ਅੰਦਰਿ ਤਾਤਿ ਪਰਾਈ ਹੋਵੈ ਤਿਸ ਦਾ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੀ ਭਲਾ ॥

16. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਜੋ ਨਿੰਦਾ ਕਰੇ ਸਤਿਗੁਰ ਪੂਰੇ ਕੀ ਸੁ ਅਉਖਾ ਜਗ ਮਹਿ ਹੋਇਆ ॥

17. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਸਭਿ ਰਸ ਤਿਨ ਕੈ ਰਿਦੈ ਹਹਿ ਜਿਨ ਹਰਿ ਵਸਿਆ ਮਨ ਮਾਹਿ ॥

18. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲਿਓਨੁ ਮੁਖਿ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਸੀ ॥

19. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਜਿਨਾ ਅੰਦਰਿ ਉਮਰਥਲ ਸੇਈ ਜਾਣਨਿ ਸੂਲੀਆ ॥

20. ਸਲੋਕ ਮਹਲਾ ੩ ॥ ਗਉੜੀ ਰਾਗਿ ਸੁਲਖਣੀ ਜੇ ਖਸਮੈ ਚਿਤਿ ਕਰੇਇ ॥
21. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਸਾਕਤ ਜਾਇ ਨਿਵਹਿ ਗੁਰ ਆਗੈ ਮਨਿ ਖੋਟੇ ਕੂੜਿ ਕੂੜਿਆਰੇ ॥

22. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥ ਕਿਆ ਸਵਣਾ ਕਿਆ ਜਾਗਣਾ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤੇ ਪਰਵਾਣੁ ॥

23. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਮਨਮੁਖੁ ਪ੍ਰਾਣੀ ਮੁਗਧੁ ਹੈ ਨਾਮਹੀਣ ਭਰਮਾਇ ॥

24. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਮੈ ਮਨੁ ਤਨੁ ਖੋਜਿ ਖੋਜੇਦਿਆ ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਲਧਾ ਲੋੜਿ ॥

25. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੪ ॥ ਇਹੁ ਮਨੂਆ ਦ੍ਰਿੜੁ ਕਰਿ ਰਖੀਐ ਗੁਰਮੁਖਿ ਲਾਈਐ ਚਿਤੁ ॥

26. ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੩ ॥ ਜਿਨਿ ਗੁਰੁ ਗੋਪਿਆ ਆਪਣਾ ਤਿਸੁ ਠਉਰ ਨ ਠਾਉ ॥

27. ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥ ਰਹਦੇ ਖੁਹਦੇ ਨਿੰਦਕ ਮਾਰਿਅਨੁ ਕਰਿ ਆਪੇ ਆਹਰੁ ॥

28. ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥ ਸੇਵਕ ਸਚੇ ਸਾਹ ਕੇ ਸੇਈ ਪਰਵਾਣੁ ॥

29. ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥ ਨਰਕ ਘੋਰ ਬਹੁ ਦੁਖ ਘਣੇ ਅਕਿਰਤਘਣਾ ਕਾ ਥਾਨੁ ॥

30. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਤਪਾ ਨ ਹੋਵੈ ਅੰਦ੍ਰਹੁ ਲੋਭੀ ਨਿਤ ਮਾਇਆ ਨੋ ਫਿਰੈ ਜਜਮਾਲਿਆ ॥

31. ਸਲੋਕ ਮਃ ੪ ॥ ਮਨਮੁਖ ਮੂਲਹੁ ਭੁਲਿਆ ਵਿਚਿ ਲਬੁ ਲੋਭੁ ਅਹੰਕਾਰੁ ॥

32. ਸਲੋਕ ਮਃ ੫ ॥ ਗੁਰ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਇਆ ਭੰਨਣ ਘੜਣ ਸਮਰਥੁ ॥

33. ਸਲੋਕ ਮਃ ੩ ॥ ਗੁਰਮੁਖਿ ਗਿਆਨੁ ਬਿਬੇਕ ਬੁਧਿ ਹੋਇ ॥